من غریبم از بیابان امدم بر امید لطف سلطان امدم بوی لطف او بیابانها گرفت ذره های ریگ هم جانها گرفت تا بدین جا بهر دینار امدم چون رسیدم مست دیدار امدم **************************************** *********************************** **************************** کاش خداوند : سه چیز را نمی آفرید غرورـ دروغ ـ عشق تا انسانها از روی غرور به دروغ از عشق سخن نگویند ****************************************** تا خدا بنده نواز است به خلقش چه نیاز / می کشم ناز یکی تا به همه ناز کنم
ارسال نظر برای این مطلب
اطلاعات کاربری
داستانی بسیار زیبالینک دوستان
آرشیو
آمار سایت